Bagaimana Dapat Meningkatkan Lagi Inovasi Di dalam Pembelajaran Pendidikan Seni Pengajaran Secara Individu Dan Berkumpulan.

Mengikut Warner (1981 ) dan Fullan ( 1982 ), “ realiti di sekolah dan bilik darjah memerlukan pendekatan yang lebih terbuka terhadap konsep implementasi sebagai proses perubahan dan bukan perubahan semata-mata” Pendapat ini selari dengan arus globalisasi dan desakan keperluan negara, untuk melahirkan pelajar yang kendiri dan kreatif memerlukan paradigma baru kurikulum sesuai dengan keadaan semasa.

Sharifah Md.Nor ( 2002 ), menyatakan “ Matlamat pembelajaran sekolah bestari, ialah supaya pelajar dapat mengaplikasikan pengetahuan yang dipelajari bukan sahaja sekadar mendapatkan ilmu pengetahuan. Dalam perancangan sekolah bestari, kurikulum menekankan penyelesaian masalah, pembelajaran berbentuk pengalaman dan proses pengajaran dan pembelajaran yang mendorong pelajar bekerjasama antara satu sama lain “.

Oleh itu kurikulum, guru dan pelajar harus bersedia menongkah cabaran baru ini. Budaya sentiasa belajar menjadi teras di dalam proses pengajaran dan pembelajaran. Sesuai dengan saranan penulis, pengulas mendapati ianya menuju kepada kurikulum bestari.









Sama ada secara individu atau kumpulan, telah dikenalpasti sebagai antara faktor-faktor yang dapat menguruskan penyelesaian masalah atau kreativiti personal dengan cara yang tersendiri. Kaedah pengajaran dan pembelajaran ini meliputi tahap kualiti sesuatu kumpulan, kreativiti yang dibantu, sifat tingkah laku individu, kebolehan kognitif yang istimewa, motivasi kendiri, orientasi terhadap kemungkinan, kepelbagaian pengetahuan, pakar di dalam sesuatu bidang, kemahiran sosial, bijaksana dan kejahilan. (Theresa Amabile 1988)

Walaupun faktor individu dan ikhtiar adalah penting kepada pelajar, persekitaran sosial juga memainkan peranan dalam meninggikan nilai inovasi terhadap proses kreativitinya. Persekitaran yang menggalakkan kreativiti di dalam menjana inovasi kepada para pelajar antaranya ialah pemberian kebebasan, pengurusan tugasan yang baik, sumber yang mencukupi, galakan, masa yang mencukupi, karektor organisasi yang khusus, pengiktirafan, keperluan cabaran dan tekanan.

Pengajaran dan pembelajaran memerlukan satu mekanisme untuk mempertimbangkan idea idea baru seperti iklim di bilik darjah menerusi kerjasama dan usahasama daripada semua peringkat dan bahagian, di mana setiap hasil inovasi ini akan dihargai dan kegagalan bukan suatu takdir . Kualiti persekitaran tidak akan menyumbangkan kepada proses inovasi apabila ia terlalu banyak karektoristik , sekatan , desakan , kurang minat , kelemahan pengurusan tugas , penilaian , kekurangan sumber , iklim bilik darjah yang kurang mendapat kerjasama dan usahasama dari semua peringkat dan bahagian , dan terlalu memberi penekanan terhadap status quo .



Di dalam aspek persekitaran, faktor sosial lebih memainkan peranan daripada karetoristik personal yang dipengaruhi oleh guru yang kebiasaannya menentukan karektor organisasi secara individu atau berkumpulan . Brown (1989) dan Harington (1990) berpendapat organisasi kreativiti sebagai kombinasi proses kreativiti , produk kreatif , individu kreatif , suasana kreatif dan bagaimana komponen komponen ini berhubung antara satu sama lain . Kreativiti individu berkait rapat dengan fungsi sesuatu keadaan yang sebelumnya (contohnya peneguhan sejarah biografi yang berubah ) gaya kognitif dan kebolehan (pemikiran yang bercapah , pengaliran idea yang berterusan ) faktor personaliti (kepuasan diri, pengawalan yang tepat), pengetahuan yang relevan, motivasi, pengaruh sosial ( fasiliti sosial , ganjaran sosial ) dan pengaruh keadaan ( persekitaran fizikal , desakan tugas dan masa ) .

Ini bermaksud bahawa guru dan pentadbir yang ingin menggalakkan inovasi tidak boleh menafikan pengalaman , gaya kognitif , kebolehan atau personaliti pelajar tetapi boleh mempengaruhi pengetahuan motivasi dan sosial . Pendidik seni perlu memikirkan dan memilih pelajar yang mempunyai latar belakang tertentu , kognitif , kebolehan dan profil personaliti mengikut kecenderungan masing masing .

Matlamat dan objektif Pendidikan Seni lebih bersifat universal. Lebih lebih lagi, Penghasilan tema, falsafah, karya atau produk mempunyai rantaian komunikasi global. Melalui visual, satu pernyataan tidak perlukan kenyataan kerana telah wujud interaksi dalaman pada seseorang audien.



Penghasilan yang berbeza, pelbagai, kesesuaian dan futuristik adalah tanda terima kasih pelajar yang berjaya mengikuti pengajaran dan pembelajaran dengan baik dan tekun kepada gurunya. Apabila seorang guru itu mengajar pendidikan seni, hasilnya bukan untuk menyediakan seorang pelajar itu menjadi pelukis tetapi beliau mengajar asas, prinsip dan elemen seni lukis serta pengetahuan sejarah, penghargaan dan boleh bertindak mengukur diri sendiri dalam menilai dan membuat keputusan.

Menghasilkan karya sendiri memerlukan rujukan yang bersifat persekitaran. Ini menghasilkan pelajar yang mampu berjaya dalam kehiduan sehariannya apabila setiap yang dipelajari berjaya digabung jalinkan dengan kehiduan seharian secara berterusan. Proses pengajaran dan pembelajaran di dalam pendidikan seni menitik beratkan ilmu kajian
kritikal dalam seni tampak. Hasilnya ia berjaya melahirkan pelajar yang sensitif, pemikir dan
menjadi inovator.

King dan Anderson (1990) memilih karektoristik kerja berkumpulan menjadi kunci . Beliau menggambarkan kreativiti berkumpulan sebagai pemimpin kepada usahasama , perpaduan , ketahanan kumpulan , gubahan kumpulan , struktur kumpulan dan keahlian daripada pelbagai bidang atau latar belakang .

Ini adalah kunci bagaimana gerak kerja berkumpulan ini berfungsi. Pertimbangan ini menuju kepada perkembangan kreativiti iaitu bagaimana untuk meninggikan teknik berkumpulan seperti ‘brainstorming’ dan ‘mind mapping’.



Stein (1974) berpendapat bahawa seseorang itu sebenarnya menjana idea yang sedikit di dalam kumpulan. Hackman dan Morris (1975) menyatakan bahawa keupayaan kumpulan menurun di sebabkan kekurangan motivasi, kecacatan proses dan penyelarasan. Mengikut Botter dan Yetton (1987) pula, kumpulan penyelesaian masalah ini boleh memperbaiki keberkesanan kumpulan mereka dengan melatih secara individu tentang kemahiran penyelesaian masalah.

Teknik mengenalpasti peningkatan organisasi kreativiti termasuk memisahkan penyelesaian penjanaan dan penyelesaian penilaian ( Cummings dan O’Connell, 1978 ).
Kemungkinan yang diambil, kebebasan bertukaf idea, pengesahan pertentangan, simulasi penyertaan dan kepercayaan intrinsik sebagai bangkangan kepada ganjaran ekstrinsik.

Bassadur, Graen dan Scandura (1986) berpendapat bahawa Kreativiti meningkat apabila lebih banyak masa digunakan untuk menerbitkan idea, dan apabila sesuatu kumpulan mengelakkan menaksir pra kematangan idea dengan penilaian kritikal. Para sarjana ini berpendapat bahawa latihan yang fokus kepada memperkembangkan kemahiran berfikir berdasarkan kreativiti akan menuju kepada dapatan yang tepat dari segi kualiti dan kuantiti ‘output’ kreatif.

Peningkatan inovasi dalam gerak kerja berkumpulan bukanlah mengikut jumlah individu yang kreatif di dalam sesuatu kumpulan. Perlakuan kreatiflah menjadi pengantara di dalam berkumpulan dan ia dipengaruhi oleh gubahan kumpulan, karaktoristik dan proses.



Amabile (1988) mengenalpasti domain kemahiran yang relevan, kreativiti- kemahiran yang relevan dan tanggungjawab motivasi intrinsik sebagai kunci elemen ini. Beliau menyarankan setiap satu dari tiga komponen ini diaplikasi kepada individu dan kumpulan yang kecil serta menjadi keperluan dalam menghasilkan inovasi.

Implikasinya ialah pertembungan kreativiti boleh diaplikasi kepada kreativiti pelajar dan inovasi berkumpulan. Seseorang guru perlu mencari kemahiran dalam tugas, kemahiran kreativiti dan motivasi intrinsik di dalam pengajaran dan pembelajaran. Faktor persekitaran dapat menyokong pelajar menjadi lebih inovatif.

Nonaka (1991) memberikan 4 asas mencipta pengetahuan : menukarkan pengetahuan ‘tacit’ kepada pengetahuan’tacit’(sosialisasi) , eksplisit kepada eksplisit (kombinasi) , ‘tacit’ kepada eksplisit (luaran) dan eksplisit kepada ‘tacit’ (dalaman).

Proses mencipta bermula dengan menyatukan perkara yang kontra dan idea melalui metafora . Kemudian menyelesaikan kontra ini melalui analogi . Akhirnya mengilap konsep penciptaan membentuknya sebagai model yang menjadikan pengetahuan diwujudkan .

Inovasi yang berterusan adalah tidak mustahil dan bergantung kepada penciptaan ilmu . Inovasi dilihat sebagai pengetahuan penciptaan yang tersusun . Ia juga sama seperti kreativiti. Pengetahuan ‘tacit’ bersifat personal , sukar di’formal’kan , subjektif , ilham dan bermula dari asas perbuatan dan pengalaman seseorang , ideal , nilai dan emosi . Ia boleh dipisahkan menjadi 2 komponen kemahiran informal.



Kesimpulannya, pengajaran secara individu dan berkumpulan dapat meningkatkan lagi inovasi seandainya ia disokong oleh persekitaran sosial dan guru .Elemen elemen yang memberi kesan kepada inovasi, yang dapat menolong mempengaruhi pengajaran dan pembelajaran ialah ilmu , motivasi , sosial dan pengaruh keadaan . Guru sebagai penyalur maklumat kurikulum memalui pendekatan yang efektif boleh mengagihkan pelajar secara individu atau kumpulan pelajar yang mempunyai pelbagai latar belakang dan kemahiran .

Pembelajaran yang berjaya menghidupkan iklim bilik darjah secara positif dan membawa pelajar Pendidikan Seni merentasi disiplin lain. Pendekatan yamg pelbagai dapat membantu proses pengajaran dan pembelajaran kepada motivasi minat. Guru pula menjadi pendorong dan fasilitator dengan memberikan dorongan dan simulasi kepada pembelajaran pelajar untuk menjana dan meningkatkan inovatif .

Dengan cara ini, pelajar, secara individu atau berkumpulan akan mempunyai fungsi dan proses tersendiri di dalam menjana inovasi . Dengan ini dapat dinyatakan bahawa wujud kebarangkalian untuk mereka bentuk (design) struktur individu atau berkumpulan bersama prosesnya dalam menjana dan meningkatkan inovatif .







Rujukan
Abd. Fatah Hasan, “ Pengenalan Falsafah Pendidikan “, PTS Pub & Distributors, 2001

Amabile , Teresa M 1988. “A Model o Creativity and Innovation in Organizations,” Research in organizational Behavior , Vol. 10:

Basadur, M., G.B. Graen and T.A.Scandura. 1986. “Training effects on Attitudes Toward Divergent Thinking among Manufacturing Engineers.” Journal of Applied Psychology . Vol.71(4):

Brown , R.T. 1989. “ Creativity : What Are We to Measure?” In J.A.Glover, R.R.Ronning , C.R.Reynolds,eds,Handbook of Creativity. New York :
Plenum Press . \

Cummings, L .1965. “Organizational Climates for Creativity.”Journal of the Academy of Management. 8\

Nonaka, I. 1991. “ The Knowledge – Creating Company ,” HBR,Nov-Dec:
Sharifah Md. Nor, ( 2000 ) “ Keberkesanan Sekolah Satu Perspektif Sosiologi “ Universiti Putra Malaysia, Selangor.

Pendidikan Seni : Matlamat dan Kepentingan ,
“ Kump Esei Pilihan Pendidikan Seni Dan Muzik”, PenerbitanFakulti Sains Sosial dan Kesenian, UPSI, 2000.

Kurikulum pendidikan seni visual di sekolah sekolah seharusnya memfokuskan kepada pembentukkan kefahaman silang budaya bagi membina integrasi antara r

Dasar Pendidikan Kebangsaan yang termaktub dalam Akta Pelajaran 1961 adalah berasaskan laporan Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960. Ia merupakan satu alat penting untuk menyatupadukan rakyat yang berbilang kaum di Negara ini. Dasar Pendidikan Kebangsaan dapat mewujudkan perpaduan menerusi fungsi dan kaedah kaedah berikut ;-

1. Kurikulum yang sama
Sekolah merupakan agen sosial yang amat penting untuk membentuk keperibadian dan perwatakan murid murid bagi mewujudkan perpaduan di kalangan mereka. Kurikulum yang berorientasikan Malaysia yang selaras telah diperkenalkan di semua sekolah tanpa mengira bahasa pengantarnya.

Unsur unsur pendidikan kewarganegaraan telah di terapkan ke dalam semua mata pelajaran. Pendidikan ini dapat memupuk semangat kebangsaan dan taat setia kepada Negara di kalangan pelajar sekolah. Di samping itu, ia dapat membentuk sifat sifat toleransi, persefahaman dan tolak ansur bagi melahirkan sebuah masyarakat yang bersatu padu.

2. Peperiksaan yang seragam
Kerajaan telah memperkenalkan peperiksaan yang sama dan seragam untuk membentuk satu identiti Malaysia. Peperiksaan Sijil Rendah Pelajaran (SRP) bagi murid murid tingkatan tiga telah diperkenalkan di semua sekolah di Negara ini pada tahun 1956. seterusnya, kerajaan telah memperkenalkan peperiksaan Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) bagi murid murid tingkatan lima dan Sijil Tinggi Pelajaran Malaysia (STPM) bagi semua murid murid tingkatan enam si semua sekolah menengah di Malaysia.

3. Bahasa Malaysia sebagai Bahasa Pengantar Utama
Mulai tahun 1970, Bahasa Malaysia telah digunakan sebagai bahasa pengantar rasmi, di semua sekolah di Malaysia. Ia menggantikan bahasa inggeris secara berperingkat peringkat di sekolah sekolah di Negara ini. Semua sekolah aliran bahasa Cina dan Tamil telah diwajibkan menggunakan bahasa Malaysia. Penggunaan satu bahasa rasmi akan dapat mengeratkan perhubungan dan perpaduan di kalangan murid murid sekolah dan seterusnya di kalangan masyarakat pelbagai kaum.

4. Aktiviti Ko-Kurikulum dan Sukan
Kerajaan telah menggalakkan aktiviti ko-kurikulum dan sukan di sekolah sekolah. Kegiatan ko-kurikulum ini dibahagikan ke dalam tiga kategori iaitu persatuan, unit beruniform dan sukan. Murid murid diwajibkan untuk mengambil bahagian yang aktif di dalam kegiatan ko-kurikulum berkenaan. Matlamat kegiatan ini ialah untuk melahirkan generasi muda yang berdisiplin, bersemangat kebangsaan dan bersatupadu.